Luxury Villas Koita Mani Lakonia

Τα DandyVillas παρουσιάζουν το νέο απόκτημα τους στην Μάνη.Έχει ύψος 12 μέτρα κι εκτείνεται σε 3 επίπεδα. Μπαίνοντας στο σπίτι θα συναντήσεις την κουζίνα,το μπάνιο και την κρεβατοκάμαρα που οδηγεί στην αυλή με τη λιμνούλα-τζακούζι.Ανεβαίνοντας στον πρώτο όροφο θα βρεις το καθιστικό με δύο πολυθρόνες/κρεβάτι και μια μικρή τουαλέτα.Από το καθιστικό μπορείς να βγεις στο μπαλκόνι με την τραπεζαρία.Πιο πάνω στον δεύτερο όροφο θα συναντήσεις τη δεύτερη κρεβατοκάμαρα με τη δική τους τουαλέτα. Τα Dandy Villas παρουσιάζουν με χαρά το νέο απόκτημα τους: τον πολεμοπύργοτων Ζωάκων, στη Νόμια, στην αγέρωχη Μάνη της Πελοπονήσσου. Ο πολεμόπυργος αυτός είναι ένας από τους πύργους της Mάνης, μοναδικό λαϊκό αρχιτεκτονικό έργο, λιθόχτιστη κατασκευή επηρεασμένη από αντίστοιχα αρχιτεκτονικά έργα της Βενετίας, τα οποία υιοθέτησαν στην περιοχή τους οι Μανιάτες στρατιώτες - μετά την παραμονή τους από τον Ιταλικό στρατό. Είναι ένας από τους 800+ πύργους που έχουν αναγνωρισθεί διεθνώς από την Unesco ως διατηρητέα μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς. Δυστυχώς, οι 300 περίπου από τους 800 πύργους έχουν ήδη γίνει ερείπια που δεν μπορούν να διασωθούν πια. Ο δικός μας πύργος, ο Πύργος του Νικόλαου Ζωάκου, γνωστός στην περιοχή χαϊδευτικά κι ως ο Πύργος των Ζωάνων, χτίστηκε το 17ο αιώνα. Έχει ύψος 12 μέτρα και εκτείνεται σε 3 επίπεδα: ισόγειο, όροφος και δεύτερος όροφος, με το μεγάλο υπνοδωμάτιο του τελευταίου ορόφου να επικοινωνεί με την ταράτσα όπου ήταν στημένα τα περιβόητα κανόνια. Εκεί, λοιπόν, σε αυτόν τον πολεμόπυργο ζούσε και ο ίδιος ο Ζωάκος μαζί με την οικογένεια του: τα 5 παιδιά του, τους 3 κούρους και τις 2 θηλυκά. Το πυργόσπιτο έχει στις εξωτερικές πλευρές του - κάτω από το δυτικό και ανατολικό παράθυρο - τις γνωστές μανιάτικες «ζεματίστρες ή καταχιούστρες» που θα μπορούσαν να αναβιώσουν σε πολεμική περίοδο τη συνήθεια των γυναικών να παίρνουν τα πράγματα στα χέρια τους και να επιτίθενται στον εχθρό πετώντας από ψηλά καυτό λάδι ή νερό. Τόσο απλά, τόσο αποδοτικά. Και ο εχθρός; Όπου φύγει, φύγει… Στο πυργόσπιτο των Ζωάκων θα δείτε τις γνωστές ντουφεκότρουπες, σημάδια της αέναης προετοιμασίας των Μανιατών για πόλεμο. Μας υπενθυμίζουν ότι στο μυαλό και στην καρδιά όλων των Μανιατών η ελευθερία ήταν, είναι και θα είναι η ύψιστη αξία. Στη Μάνη δεν αγαπούσαν μόνο την ελευθερία. Αγαπούσαν και σεβόταν τη γυναίκα, τη μάνα, έτσι η Μάνη ήταν αποδεδειγμένα η πρώτη μητριαρχική κοινωνία. Η ιδιοκτήτρια του σπιτιού, η γυναίκα του Ζωάκου ήταν, τιμής ένεκεν, λόγω και της ιδιαίτερης ιδιοσυγκρασίας της και του δυναμισμού της, μέλος της Γεροντικής, του άτυπου συμβουλίου που έλυνε τις διαφορές των Μανιατών, ελλείψει δικαστικών λειτουργών της εποχής. Η οικογένεια των Ζωάκων ανήκε στην τάξη των Σοϊλήδων, μια ας πούμε, ανώτερη τάξη που λέγεται πως είχαν τη ρίζα τους από τους Κομνηνούς του Βυζαντίου. Οι Σοιλήδες είχαν δικαίωμα να χρησιμοποιούν όπλα και να μένουν σε πυργόσπιτα, ενώ οι «αχαμνοί», η πιο ταπεινή τάξη που δούλευε γι αυτούς, όχι. Το σπίτι είναι μια ζωντανή ανάμνηση όλων των βιωμάτων της ιδιοκτήτριας οικογένειας και των απογόνων της. Συνεχίζοντας την περιγραφή θα προσπαθήσουμε να αποδώσουμε το κλίμα της εποχής, τις ιδιαιτερότητες του σπιτιού, τα κρυφά σημεία, αυτά, που κατά τη γνώμη μας αξίζει να φωτιστούν. Μπαίνοντας λοιπόν στο σπίτι θα συναντήσεις το τζάκι, τη λεγόμενη φωτογωνιά, όπου έψηνε η οικογένεια με τα τσουκάλια το καθημερινό απλό κι απέριττο φαγητό. Τα χαμηλά ανοίγματα των διαδρόμων ακόμη και των πύργων είχαν ένα σκοπό: να δυσκολεύουν τον απρόσμενο επισκέπτη να μπει εύκολα μέσα, να αναγκαστεί να σκύψει και άρα, να γίνεται έρμαιο στα χέρια των οικοδεσποτών. Εάν οι οικοδεσπότες ήθελαν να τον υποδεχτούν έχει καλώς, αλλιώς, ο κάθε απρόσμενος επισκέπτης εκδιώκονταν κακήν κακώς. Μετά τη φωτογωνιά δηλ το τζάκι, μέσα από μια χαμηλή – προσοχή εδώ – καμάρα συναντάς την κουζίνα ,την κυρίως τουαλέτα, μπάνιο και την πρώτη κρεβατοκάμαρα που οδηγεί στην πετρόχτιστη αυλή με την λιμνούλα - τζακούζι για να μπορείς να δροσίζεσαι και να απολαμβάνεις μια σύγχρονη άνεση σε ένα τόσο παλιό κτίριο, δένοντας - όπως πιστεύουμε - αρμονικά το χθες με το σήμερα. Η επικοινωνία των ορόφων γίνεται όπως παλιά, μέσω ξύλινων σκαλών, των ‘’καταρρακτών’’, λέγονται έτσι γιατί είναι αρκετά απότομες ώστε να κερδίζουν χώρο για το κυρίως σπίτι, τα δωμάτια. Ανεβαίνοντας στον πρώτο όροφο θα βρεις το σαλόνι με δύο πολυθρόνες που μπορεί να γίνουν κρεβάτι και μια μικρή τουαλέτα. Από το σαλόνι μπορείς να βγεις στο μεγάλο μπαλκόνι με την τραπεζαρία για τον πρωινό καφέ, το γεύμα ή το δείπνο. Πιο πάνω στον δεύτερο όροφο θα συναντήσεις τη δεύτερη κρεβατοκάμαρα με τη δική τους τουαλέτα. Οι εξώπορτες των σπιτιών παραμένουν εντός αυλής, περιφρουρημένες. Ήταν απαγορευτικό να είναι προσβάσιμες από τον δρόμο ή από κάποιο σοκάκι. Αναγκαία συνθήκη αφενός, για μη εύκολη πρόσβαση του ‘’εχθρού’’ και αφ ετέρου, για να μην μπαίνει ο δυνατός αέρας μέσα στο σπίτι. Μέσα από την πανίδα της περιοχής έρχεται εντυπωσιακά να συμπληρώσει την ομολογουμένως ξεχωριστή, αλλά, δυνατή σε συναισθήματα ταξιδιωτική εμπειρία, η μεγάλη ατραξιόν της περιοχής : η νυχτερινή συναυλία με ουρλιαχτά από τα τσακάλια των απομακρυσμένων γύρω βουνών. Μην τρομάξετε! Είναι ένα χρήσιμο είδος που πλέον βρίσκεται προς εξαφάνιση αλλά ταυτόχρονα πρέπει και να προστατευθεί. Σας καλωσορίζουμε στον άγριο, μοναδικό τόπο της Μάνης που καλοδέχεται με χαρά δυνατούς και περιπετειώδεις ταξιδιώτες. Εσείς, ας είστε έτοιμοι για δυνατές εμπειρίες, αξέχαστες αναμνήσεις, πισωγυρίσματα στο χώρο και στον χρόνο. Καλώς να ορίσετε σε έναν τΌπο με δυνατή ιστορία, συγκινήσεις κι εμπειρίες !